KASTEELDIENST
Zondag 22 juni om 10.30 uur openluchtdienst en koffieconcert bij kasteel Nuwendoorn. Zie Informatie diensten
mei 272014
mei 272014
Zondag 22 juni om 10.3o openluchtdienst bij Nuwendoorn! Zie informatie diensten!
mei 272014
In de week voor vijf mei had ik vakantie. Mijn vrouw en ik stonden met de caravan op een minicamping vlakbij Deventer, aan de IJssel. Daar was het heerlijk rustig. Je kon zo het bos inlopen, met hoge beuken en eiken – net in het groen. In de sloot vlakbij zwommen duizenden kikkervisjes. In de holte van een dode boom zat een bonte specht te broeden. En soms hoorde je uit de tent van een gepensioneerde hippie muziek van Bob Dylan klinken. Met alle hoop op betere tijden die de wereld in de 60-er jaren had. The times they are changing. Maar ondertussen bleven ook berichten over de Oekraïne doorkomen. Je zag de immense haat van strijders op de barricades. We hoorden van de meisjes die ontvoerd waren in Nigeria. En de media begonnen zich te richten op vier en vijf mei. Op de vierde mei zou er een programma op de televisie komen over kinderen in het concentratiekamp van Theresiënstadt, die muziek maakten – om zo het leven een beetje draaglijk te maken.
Wij genoten van de vrijheid, van de natuur – van ontmoetingen met leuke mensen. Maar ondertussen besef je: dit is wel bijzonder. Vrijheid, welvaart, vrede zijn niet vanzelfsprekend. Het kan zo verloren gaan. – Het kan je bang maken, die berichten uit Rusland, Nigeria, de berichten over geradicaliseerde strijders die uit Syrië weer naar Nederland terugkomen.
Op een gegeven moment reden twee motorrijders de camping op. Ik zag de gepensioneerde hippie denken: wat gaat er nu gebeuren? Is het nu afgelopen met de vrede en de rust? Ze zetten een tentje op, de motoren ernaast, en gingen een hapje eten aan één van de houten picknicktafels die er stonden. ’s Avonds maakte ik een praatje met hen. Hij was leraar op een middelbare school. Zij werkte in het reclamewezen. In hun vrije tijd hielden ze zich bezig met muziek en kunst. En daar hebben ze een bedoeling mee: mensen bij elkaar brengen. Ze hebben contacten in heel Europa, in Turkije en in Israël en Palestina, met jongeren en ouderen die hetzelfde nastreven: dat mensen zich verenigen in de goede zin. Niet met een eigen clubje tegen anderen. Maar over de grenzen en verschillen heen. Zo vertelden ze over joodse en palestijnse jongeren, die met elkaar muziek maken – en overal ter wereld optreden. Alleen niet in Israël en Palestina: daar is hun boodschap van vrede te bedreigend…
De motorrijders, Marcel en Nicole, maken ook schilderijen. Ze kijken naar het journaal – naar berichten en beelden waar je vaak niet blij van wordt. ‘Er komt daarmee zoveel over je heen’, zeiden ze, ‘dat je soms alleen de ellende nog ziet. Maar bijna niet meer dat het allemaal mensen zijn die het overkomt en mensen die elkáár de raarste dingen aandoen’. Zij nemen dan één sprekend beeld, tekenen dat over, en schilderen het op een groot doek, zwart, tegen een prachtige rode achtergrond. Met daaronder de vraag: hoe zijn wij eigenlijk bezig?
Eén schilderij trof me in het bijzonder. Daarop stond een meisje ergens in Syrië. Ze was gefilmd in een vluchtelingenkamp, of in een kapotgeschoten stad. Ze had haar handen omhoog, op de manier zoals een priester of predikant doet, wanneer hij bidt: open naar boven. In dit geval: open naar de medemens. In haar handen stond geschreven: Notice me. Zie me!
Op zondagmiddag 4 mei kwamen we weer thuis. Een uurtje na de dodenherdenking belde ik mijn moeder van 85. Ze had de TV uitgedaan, zei ze. Ze kon het niet aanzien, de documentaire over de vermoorde kinderen van Theresiënstadt en het nieuws over al dat andere geweld dat maar doorgaat. Ik vertelde haar van het project van de twee kunstenaars, die mensen met elkaar willen verbinden. Over het schilderij van het meisje. Over haar gebed. ‘Dat is goed!’, zei ze. ‘Die dingen gebeuren natuurlijk ook!’ Ja, zulke goede dingen gebeuren ook. Het gaf haar weer ruimte. – Dat goede komt van mensen die elkaar zien staan. Het komt tegelijk van de Geest van God, die mensen elkaar doet verstaan. Die ons een levend hart geeft en nieuwe ogen (Oosterhuis). Met Pinksteren vieren we het feest van zijn aanwezigheid.
mei 142014
Annie Dekker-Jonker, Regelhaalder 110, Warmenhuizen is weer thuis na haar revalidatie in de Magnushof.
apr 152014
Annie Dekker-Jonker, Regelhaalder 110, 1749 KK Warmenhuizen, heeft opnieuw haar knie gebroken. Ze moest voor de zoveelste keer worden geopereerd en moet voor de zoveelste keer revalideren in de Magnushof in Schagen.
apr 152014
Toneelstuk en ontmoeting: Ik huil de tranen van mijn vader, 25 april, om 20.00 uur in het Trefpunt, Krabbendam – zie onder actualiteiten!
apr 152014
Toneelstuk: De tranen van mijn Vader, 25 april, om 20.00 uur in het Trefpint
In kader van het herdenken van de Tweede Wereldoorlog in de tijd voor 4 mei komt ds. Aart Mak uit Haarlem met zijn toneelgezelschap naar Krabbendam. Er wordt dan een kort stuk opgevoerd, dat betrekking heeft op de periode 1940-1945. Veel mensen hebben dat niet meer meegemaakt, maar hun ouders wel. Het stuk heet daarom: De tranen van mijn vader. Naar aanleiding hiervan zal worden nagepraat onder leiding van ds. Aart Mak. Die de avond ook zal openen en inleiden.
De toegang is gratis. Aan het slot wordt een collecte gehouden voor de onkosten. Vanaf 20.00 uur is de koffie klaar en om 20.15 begint de avond
Reisje Kremlin op zaterdag 24 mei
We gaan er weer een middag op uit! Tenminste, degenen die meewillen en meekunnen op zaterdagmiddag 24 mei. Dan worden we om 14.30 uur verwacht in het Hollandse Kremlin, in Nieuwe Niedorp. We krijgen een rondleiding door de tuin en langs de gebouwen en kunstwerken die daar de opgelopen decennia eigenhandig zijn gebouwd door Ger Leegwater. Daarna worden we door Mientje Leegwater getrakteerd op koffie met koek in één van de gebouwen op het terrein. Het bezoek duurt zo’n anderhalf uur. De kosten zijn (inclusief koffie en koek) €8,- per persoon.
U kunt zich opgeven bij ds. Monsma, 0227-501508 of monsma.p@quicknet.nl.
apr 152014
Aan het eind van mijn opleiding als predikant volgde ik een praktijkstage. Je werkt per slot van rekening met mensen –dat kun je niet alleen uit de boeken leren. Ik nam deel aan een stagegroep van een zestal medestudenten, onder supervisie van professor Gerben Heitink. Enkele van deze studenten liepen stage in een ziekenhuis, zelf werkte ik drie maanden in een psychiatrische inrichting – en één jongen had een plek gevonden bij een kerk in het centrum van een grote stad. Binnenstadspastoraat.
We waren allemaal een aantal dagen per week bezig op onze stageplek, draaiden in alles mee. In de overige tijd deden we aanvullende literatuurstudie en maakten we verslagen. Het ging daarin om een zo letterlijk mogelijke weergave was van een ontmoeting en een gesprek. Waarbij wie je zijn of haar verhaal had toevertrouwd, onherkenbaar was gemaakt. Geanonimiseerd, zoals dat heet. Want er bestaat ook nog zoiets als ambtsgeheim. Zulke verslagen werden dan besproken in de groep. Het doel van de bespreking was ervan te leren – je eigen sterke en zwakke kanten – om een ander beter tot dienst te kunnen zijn.
Op een gegeven moment was een verslag van de student die mensen in de grote stad bezocht aan de beurt. Hij had een man ontmoet, die voor zijn werk de hele wereld had afgereisd. Nu had hij een vaste plek, een vaste relatie– maar toch kon hij ‘het’ niet vinden. U kent dat misschien wel: dat je een periode of een leven lang op zoek kunt zijn naar je echte plek en je ware zelf in het leven. De man was niet gelukkig. Hij voelde dat hij daarmee zijn partner eigenlijk tekort deed. En zo kun je met elkaar gemakkelijk in een vicieuze cirkel komen van schuldgevoelens jegens elkaar, verlangens die je amper onder woorden kunt brengen. Botsingen met elkaar en met jezelf. Invullingen aan het leven geven die eigenlijk niet helpen. Verslavingen en schulden bij de Wehkamp liggen dan op de loer, om het zomaar te zeggen.
‘Kunt u verwoorden hoe u zich voelt’, vroeg de student. Ja, zei de man. Ik heb een tijd in Zuid-Oost Azie gewerkt. Daar groeit zoals je weet bamboe. Ik was daar een keer op een vliegveld: een enorme laag beton lag in de jungle uitgespreid. Alles werd erdoor afgedekt. Maar dat bamboe was zo sterk, het groeide dwars door het beton heen. Zo voel ik me, alsof ik onder een laag beton lig. Maar ik ben ook sterk. Ik groei er dwars doorheen. Ik zal het licht weer zien. Maar vanzelf gaat het niet…
Dit verhaal ben ik nooit vergeten. De beeldspraak van de man was zo sterk. Je leven kan inderdaad met een laag grijs beton overgoten worden. Door alles wat je meemaakt. Dat is heel zwaar. Elke dag weer die last. En het verlangen naar bevrijding. Sommige mensen blijven een leven lang zoeken…
Straks vieren we Pasen. Jezus, een mens als wij, werd platgewalst door de kwade kanten van het bestaan. Onder beton gegoten. Een zware steen hield hem gevangen in zijn graf, in de dood. Dood – dat woord heeft bijbels gesproken met de ‘lichamelijke dood’, maar ook met het dagelijks leven, waarin je amper lucht krijgt en licht ziet. De boodschap van Goede Vrijdag is, dat Jezus deze dood in ging, om met ons te zijn. De boodschap van Pasen is dat het beton dat hem gevangen hield van binnenuit is doorbroken. Zoals de bamboe dat deed van onder het vliegveld in Azië. Dat er voor ons allemaal een opening is, waardoor Hij mensen in nauw de hand reikt, licht geeft, adem – om verder te kunnen. Om op te staan, om ondanks alles opgewekt en met hoop te kunnen leven. Om vrij te zijn, midden in de zorgen en onder de druk. En om ook elkander de hand te kunnen reiken en licht te brengen. – Pasen betekent: het beton zal het niet winnen. De muren die je van jezelf, van elkaar en van het echte even scheiden. Er is een opening, er is Toe-komst, door Jezus, bij God. Deze God is en blijft met je verbonden. Je hoeft niet alleen te gaan.
mrt 062014
De Belt van je leven
Het verhaal van de Belt van je leven, gaat over Frits. Frits is bijzonder, hij leeft boven op een vuilnisbelt en leeft er ook van. Hij vindt wat eetbaars, soms spullen van waarde en hij vertelt erover. Wat is wel waardevol en wat niet. En wie bepaalt dat?
Frits heeft ook een mening, over van alles en nog wat en hij denkt overluid. Dit zijn soms verrassende uitspraken, de kleine dingen tussen mensen, maar ook de grote wereldproblemen.
Dit alles wordt versierd met eigentijdse liederen, gezongen door Enjoy en vrienden met begeleiding van het eigen combo. Een mooie vertelling in de dagen voor Pasen.
Frits vertelt zijn verhaal op boeiende wijze en Enjoy zingt hierover.
Komt dat zien en horen!
Zaterdag 5 april, 20.00 uur in de NH Kerk, Raadhuisstraat 5, 1746 BE Dirkshorn
Zaterdag 12 april, 20.00 uur in de Grote Kerk, Markt te Schagen
Zondag 13 april 2014, 10 uur in de Gereformeerde Kerk, Kerkpad 15, 1749 CW Krabbendam
Meer informatie is te vinden op: http://www.debeltvanjeleven.nl/
mrt 062014
Gesprekskring over Anselm Grün: 7 en 24 maart.
De in het vorige Trefwoord aangekondigde gesprekskring over het boekje Hartstocht, Leven met spiritualiteit van Anselm Grün komt bijeen op vrijdagavond 7 maart en maandagavond 24 maart om 20.00 uur in het Trefpunt.